طلبگی یعنی:

    کسب علوم ومعارف قرآنی وشناخت فرهنگ اسلام و ابعاد آن در نظام سراسر کوشش حوزه ای توام با عمل و اخلاص و زهد در رابطه با تعهد و رسالت.

با در نظر گرفتن تعریف بالا و واقعیت راستین طلبگی می بینیم که افراد ناشایسته در این صنف وارد شده اند و وجود دارند.

خود سازی از راه شناخت هویت صنفی :

  بدین گونه شناخت هویت صنفی باعث می شود تا انسان به خود سازی بپردازد و خود را بسازد مثل اینکه جوانی تحقیق کند و به او بگویند که پدران تو همه از پهلوانان بوده اند. این انسان شرم می کند که آدم ترسویی باشد.

   یک روحانی هنگامی که به گذشته ی صنفی خویش می نگرد می بیند

در رده های پیشین او ابراهیم است موسی است و دیگر پیامبرانند و سپس پیامبر اکرم و ائمه طاهرین و بزرگان دین . پس کسی که در پی تحصیل علوم دینی می رود و دارای فرهنگ دینی می شود وارد جو اصیل فرهنگ انبیایی می گردد.به منظور تصحیح حیات بشر و هدایت انسان.

نخستین وظیفه یک طلبه:

بنابراین نخستین کاری که طلبه به عنوان یک طلبه باید بکند این است که تبارنامه ی صنفی خویش را به خوبی بشناسد و بداند که وارد چه جریانی شده است و چکاره است و پا جای چه کسانی گذاشته است. در این شناخت و پیگیری است که تبار صنفی انسان  تبار فکری و فعلی انسانند. پس باید در زندگی و فکر و فعل یک روحانی اثر انبیایی مشهود باشد. اگر غیر این باشد باید فکری کرد.
نگویید ما علی نمی شویم . کسی نمی خواهد شما علی بشوید اما اثری و شباهتی از او باید داشته باشید چون دنباله ی صنفی او هستید و ادامه جریانی که او نیز در آن جریان قرار داشته است.

    اگر هیچ اثری و شباهتی و کاری به علی (ع)و به امام جعفر صادق(ع) نداشته باشید و نخواهید این شباهت را در خود ایجاد کنید راه بازار باز است و آدم می رود کاسب می شود و یا شغل دیگری را در پیش می گیرد و

طلبه که شد یعنی :قبول یه سلسله مسائل و تربیت ها و شدن ها و تعهد ها. پس شباهتی باید باشد.