. در این روز عبیداللّه‏ بن زیاد، شخصی بنام “شبث بن ربعی"را به همراه یك هزار نفر به طرف كربلا گسیل داد.
. عبیداللّه‏ بن زیاد در این روز دستور داد تا شخصی بنام “زجر بن قیس” بر سر راه كربلا بایستد و هر كسی را كه قصد یاری امام حسین علیه‏السلام داشته و بخواهد به سپاه امام علیه‏السلام ملحق شود، به قتل برساند. همراهان این مرد 500 نفر بودند.
. در این روز با توجه به تمام محدودیتهایی كه برای نپیوستن كسی به سپاه امام حسین علیه‏السلام صورت گرفت، مردی به نام “عامر بن ابی سلامه” خود را به امام علیه‏السلام رساند و سرانجام در كربلا در روز عاشورا به شهادت رسید

. در این روز عبیداللّه‏ بن زیاد نامه‏ای برای عمر بن سعد فرستاد كه: من از نظر نیروی نظامی اعم از سواره و پیاده تو را تجهیز كرده‏ام. توجه داشته باش كه هر روز و هر شب گزارش كار تو را برای من مي‏فرستند.
. در این روز “حبیب بن مظاهر اسدی” به امام حسین علیه‏السلام عرض كرد: یابن رسول اللّه‏! در این نزدیكی طائفه‏ای از بنی اسد سكونت دارند كه اگر اجازه دهی من به نزد آنها بروم و آنها را به سوی شما دعوت نمایم.
امام علیه‏السلام اجازه دادند و حبیب بن مظاهر شبانگاه بیرون آمد و نزد آنها رفت و به آنان گفت: بهترین ارمغان را برایتان آورده‏ام، شما را به یاری پسر رسول خدا دعوت مي‏كنم، او یارانی دارد كه هر یك از آنها بهتر از هزار مرد جنگی است و هرگز او را تنها نخواهند گذاشت و به دشمن تسلیم نخواهند نمود. عمر بن سعد او را با لشكری انبوه محاصره كرده است، چون شما قوم و عشیره من هستید، شما را به این راه خیر دعوت مي‏نمایم… .
در این هنگام مردی از بني‏اسد كه او را “عبداللّه‏ بن بشیر” مي‏نامیدند برخاست و گفت: من اولین كسی هستم كه این دعوت را اجابت مي‏كنم و سپس رجزی حماسی خواند:
قَدْ عَلِمَ الْقَومُ اِذ تَواكلوُا وَاَحْجَمَ الْفُرْسانُ تَثاقَلُوا
اَنِّی شجاعٌ بَطَلٌ مُقاتِلٌ كَاَنَّنِی لَیثُ عَرِینٍ باسِلٌ
“حقیقتا این گروه آگاهند ـ در هنگامی كه آماده پیكار شوند و هنگامی كه سواران از سنگینی و شدت امر بهراسند، ـ كه من [رزمنده‏ای] شجاع، دلاور و جنگاورم، گویا همانند شیر بیشه‏ام.”
سپس مردان قبیله كه تعدادشان به 90 نفر مي‏رسید برخاستند و برای یاری امام حسین علیه‏السلام حركت كردند. در این میان مردی مخفیانه عمر بن سعد را آگاه كرد و او مردی بنام “ازْرَق” را با 400 سوار به سویشان فرستاد. آنان در میان راه با یكدیگر درگیر شدند، در حالی كه فاصله چندانی با امام حسین علیه‏السلام نداشتند. هنگامی كه یاران بني‏اسد دانستند تاب مقاومت ندارند، در تاریكی شب پراكنده شدند و به قبیله خود بازگشتند و شبانه از محل خود كوچ كردند كه مبادا عمر بن سعد بر آنان بتازد.
حبیب بن مظاهر به خدمت امام علیه‏السلام آمد و جریان را بازگو كرد. امام علیه‏السلام فرمودند: “لاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه‏ِ”

در این وضعیت کنونی و این فتنه های آخر الزمان چه دعایی بخوانیم که ایمانمان را از دست ندهیم و با این همه انحرافات گمراه نشویم؟

دعای تعجیل فرج، دوای دردهای ماست .در روایت است که در آخر الزمان همه هلاک می شوند ،مگر کسانی که برای فرج دعاکنند:«الا من دعا بالفرج»

ائمه ما علیهم السلام با این بیان ، خیلی به اهل ایمان و شیعیان عنایت کرده اند تا خود را بشناسند.علامت گذاری برای آنهاست ،یعنی اگر برای فرج دعا می کنید،علامت آن است که ایمانتان هنوز پا برجاست

شاید در روایات وارد شده باشد که : «ینکره اکثر من قال بامامته» یعنی بیشتر کسانی که اعتقاد به امامت آن حضرت دارند ،او را انکار می کنند

هم چنین فرموده اند که در آخرالزمان این دعای فرج را که دعای تثبیت در دین است بخوانیم :«یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک ». در زمان غیبت به دعای «اللهم عرفنی نفسک …»سفارش شده است

معنای« ثبت قلبی علی دینک »در دعای «یا الله یا رحمن یا رحیم…»چیست؟

معنا اینست که: خدایا !همان مرتبه ای را که مطلوب تو است،ما را به همان درجه برسان و برآن نگه دار

صراط از همین جا شروع می شود . اگر یک ذره انحراف پیدا کنیم ،خدا می دانددر کجا پرت می شویم

کسی که کارش خراب است ،یا جلو رفته یا عقب مانده است و در هر حال اعتدال را رعایت را رعایت نکرده است

ما که اهل عصمت نیستیم ، ولی از خدا می خواهیم که این حد اعتدال را به ما عنایت فرموده و برآن ثابت گرداند

خدا را یاد کنید تا بی نیاز شوید

کسی که بداند هر که خدا را یاد کند ، خدا همنشین اوست ، نیاز به هیچ

وعظی ندارد او خود چه باید بکند و چه نباید انجام دهد و آنچه نمی داند

باید احتیاط کند.

محبت اهل بیت (ع)از همه چیز با لاتر است

محبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام خود ، یک عمل است و واجب ، بلکه

اعظم طاعات و واجبات است . البته نماز ، روزه ، زکات ، حج هم واجب

است محبت هر قدر رتبه اش بیشتر باشد ، اثر آن در اعمال دیگر بیشتر

خواهد بود اگر چیزی دیگری غیر از مودت اهل بیت علیهم السلام برای

مردم نافع تر بود بیان می شد البته متاسفانه به آنان محبت داریم ، اما در

راه و مکتب آنان نیستیم لذا مثل نماز می خوانیم و مثل آنان حج به جا

نمی آوردیم.

دوری از خدا پشیمانی می آورد

خداوند همیشه همه ی مردان و رنان مومن را موفق بدارد تا از صراط

مستقیم به چپ و راست منحرف نشوند و از خداوند همیشه سعادت خودشان

را بخواهند هرکس از خداوند و انبیا ء و راه انبیاء و اوصیا ء دوری کند ،

آخرش به همان اندازه ی دوری اش ، پشیمان خواهد شد و هر کس در هر

مرتبه و هر جا هر کاری باشد با نزدیک شدن به آنها ،آخر کارش سعادت

و خوشحالی است.

به دنیا دل نبندید

انسان در دنیا به ده درصد خواسته های خود می رسد . کمتر کسی پیدا

می شود که زندگی بر وفق مراد او باشد . هر گونه عیش و نوش دنیا

با هزار تلخی و نیش همراه است . اگر کسی دنیا را این گونه پذیرفت

و شناخت در برابر ناگواری ها و بدی ها ی همسر و همسایه و …..کمتر

ناراحت می شود ، زیرا از دنیا بیش از این که خانه ی بلاهاست ، انتظار

نخواهد داشت .

اثر عبادت:

استاد مرحوم حاج شیخ علی اکبر برهان می فرمود:

   چنان که میوه ها رانوبر می کنید همان طور هم سعی کنید مستحبات را نوبر کنید چرا که در هر  میوه ای خاصیتی است که شاید در دیگری نباشد همان طور که در هر عبادت اثری باشد که در عبادت دیگر نباشد و باعث تربیت روح و انجام بهتر واجبات می شود .

   مثلا هفته ای یا ماهی یا سالی یک بار نماز شب یا نماز جعفر طیار را نوبر کنید و یا در ماه مبارک رمضان یک بار دعای ابو حمزه ثمالی.

    اگر در یک روز اعمال مستحبی زیادی باشد و فرصت انجام همه ی آنها نباشد به دنبال عملی می روم که از همه مختصرتر و قرب و ثواب آن بیشتر باشد.

امام صادق(ع):

    خداوند متعال فرمود:ای بندگان درستکارم از عبادت من در دنیا استفاده کنید چرا که از همانها در آخرت بهره مند می شوید.

اصول کافی-جلد 83/2

طلبگی یعنی:

    کسب علوم ومعارف قرآنی وشناخت فرهنگ اسلام و ابعاد آن در نظام سراسر کوشش حوزه ای توام با عمل و اخلاص و زهد در رابطه با تعهد و رسالت.

با در نظر گرفتن تعریف بالا و واقعیت راستین طلبگی می بینیم که افراد ناشایسته در این صنف وارد شده اند و وجود دارند.

خود سازی از راه شناخت هویت صنفی :

  بدین گونه شناخت هویت صنفی باعث می شود تا انسان به خود سازی بپردازد و خود را بسازد مثل اینکه جوانی تحقیق کند و به او بگویند که پدران تو همه از پهلوانان بوده اند. این انسان شرم می کند که آدم ترسویی باشد.

   یک روحانی هنگامی که به گذشته ی صنفی خویش می نگرد می بیند

ادامه »